معمولا حرکاتی که یک فرد روزانه انجام می‌دهد در غالب الگوهایی انجام می‌شود و با توجه به تحرک بیشتر در اندام فوقانی، در صورت ایجاد اختلال در حرکت، باز گرداندن حرکت به اندام فوقانی بیشتر مد نظر قرار می‌گیرد.
تایروموشن بر روی حرکات اندام فوقانی شامل گرفتن اجسام و برداشتن آنها و مشت زدن و … کاربرد بیشتری دارد.
تایروموشن شامل گزینه‌ای برای انجام ارزیابی است. انجام این ارزیابی و ثبت روند پیشرفت، سبب ایجاد انگیزه بیشتر برای بیمار می شود.
تایروموشن گزینه انتخابی مناسبی برای کودکان است و چون از بازی‌های رایانه‌ای برای تحریک بخش بینایی استفاده می‌کند از تکراری شدن روند درمان برای کودکان جلوگیری می‌کند.
تایروموشن شامل چهار بخش است:
تیمو: با ایستادن بیمار روی این دستگاه، بخش از حرکت که دارای نقص است توسط دستگاه بر طرف می‌شود.
دیئگو: بر روی دامنه حرکتی تمرکز می‌کند و با انجام حرکات اصلاحی و تقویتی آن را بهبود می‌بخشد.
آمادئو: برای بازآموزی عضلات دست طراحی شده است به این صورت که اگر در پی یک آسیب، روند عصب‌دهی عضلات دست با مشکل روبه رو شود این دستگاه سعی در بهبود خواهد داشت.
پابلو: این بخش نیز بر روی سیستم تعادلی دست‌ها تمرکز دارد. در صورت لرزیدن دست‌ها هنگام گرفتن اجسام آن را تقویت می‌کند.
تایروموشن در حیطه نورولوژی برای بیماری‌های زیر کاربرد دارد:
سکته مغزی:
در نتیجه نرسیدن خون به مغز ایجاد می‌شود و می‌تواند عوارض بسیاری بر روی اندام‌ها داشته باشد. از این نظر با بهره‌گیری از ویژگی بازآموزی تایروموشن این افراد برای زندگی بهتر آماده می‌شوند.
فلج مغزی:
گروهی از بیماری‌های مادر زادی هستند که دارای نقص حرکتی می‌باشند. تایروموشن برای این افراد در یادگیری حرکات روزانه بسیار کاربردی است.
افراد همی پلژی:
به معنای فلج یک طرفه بدن است. تایروموشن به این افراد در بدست آوردن تعادل و قدرت بهتر کمک می‌کند.
آسیب های مغزی
افراد دچار ضایعه نخاعی
