فیزیوتراپ ها از روش ها و ابزارهای درمانی مختلفی برای کمک به کاهش درد و التهاب و در نهایت بازیابی عملکرد اندام های بیمار استفاده می کنند. یکی از روش های درمانی که به طور گسترده توسط فیزیوتراپ ها مورد استفاده قرار می گیرد، اولتراسوند است. در این نوع دستگاه اولتراسوند، از امواج مکانیکی صوت استفاده می شود تا در بافت لرزش ایجاد کند. تفاوت این دستگاه با اولتراسوند تشخیصی در این است که در دستگاه اولتراسوند تراپی تصویری ایجاد نمی شود، بلکه لرزشی ایجاد می شود که به بافت منتقل می شود. امواج صوتی که توسط گوش انسان قابل شنیدن است، در فرکانس بین ۲۰ هرتز تا ۲۰ کیلوهرتز عمل می کنند، در حالی که امواج صوتی اولتراسوند دارای فرکانس لرزشی ۱ تا ۳ مگاهرتز هستند. عمق نفوذ تقریبی آن ها به بافت به این صورت است: ۳ مگاهرتز تا عمق ۱ الی ۲ سانتی متری نفوذ می کند؛ در حالی که ۱ مگاهرتز تا عمق ۲ الی ۵ سانتی متری نفوذ می کند. اولتراسوند می تواند از طریق دو مکانیسم متفاوت تاثیرات فیزیولوژیکی در بافت ایجاد کند: تاثیرات دمایی و تاثیرات غیر دمایی
کاربردهای اولتراسوند
از اولتراسوند در موارد زیر استفاده می‌شود:
بر طرف کردن جای جوش خوردگی زخم‌ها (بافت اسکار) و رفع چسبندگی آن‌ها به بافت‌های زیرین
کاهش التهاب، ورم و رسوبات کلسیم
ایجاد یک حرارت عمقی متمرکز در یک ناحیه، جهت شل کردن عضلات دچار اسپاسم (بسیار عمیق‌تر از آنکه بتوان با استفاده از یک کیسه داغ آن را تحت تأثیر قرار داد یعنی تا عمق 5 سانتی‌متری)
افزایش قابلیت کشش بافت‌های نرم پیش از انجام حرکات کششی یا تمرینات ورزشی
کمک به بهبود در سطح سلولی
سرعت بخشیدن به سوخت و ساز و بهبود جریان خون
کاهش تحریک ریشه‌های عصبی
در شدت‌های پایین می‌تواند سرعت بهبود استخوان‌ها را افزایش دهد
افزایش میزان جذب دارو از طریق پوست با استفاده از روش فونوفورزيس.
صدماتی که معمولاً به‌وسیله اولتراسوند قابل درمان هستند:
بورسیت (تورم کیسه مفصلی)
تاندونیت (التهاب تاندون‌ها)
کشیدگی‌ها و پارگی‌های عضلات
شانه منجمد
رگ به رگ شدن و صدمات وارده به رباط‌ها
سفتی یا کنتراکچر مفصلی
