انواع شکستگی ها در بیمارانی که دچار آسیب های استخوانی می شوند وجود دارد در ذیل به تفکیک انواع شکستگی ها بررسی شده و نقش بسیار مهم و مثبت مگنت و فیزیوتراپی در بهبود و کمتر شدن عوارض آن ذکر گردیده است.

شکستگی چیست؟
زمانی که نیروی وارده به بافت استخوانی بیش از حد توان بافت استخوان باشد می‌تواند منجر به ایجاد آسیب هایی در بافت استخوانی منجر به ترک خوردگی یا شکستگی شود به عبارت دیگر بافت استخوان توانایی تحمل نیروی وارده را نداشته و نظم سلولی به هم ریخته می شود.

شکستگی می تواند همراه با در رفتگی نیمه در رفتگی و یا آسیب های لیگامانی و تاندونی همراه باشد.

علائم و نشانه های شکستگی می تواند شامل:
احساس صدا در ناحیه آسیب دیده هنگام آسیب
درد
تورم
محدودیت حرکتی یا movement limitation
تغییر راستای استخوانی که می‌تواند نمودی از شکستگی شدید باشد زمانی که مفصل در ناحیه وجود ندارد
دیدن خود استخوان در ناحیه در شکستگی باز
عارضه می‌تواند به شدت نیرو یا تکرار آن در گذر زمان ارتباط داشته باشد.

انواع شکستگی ها

شکستگی بسته Closed fracture
زمانی که شکستگی در داخل پوست اتفاق افتاده و پوست پاره نشود این نوع شکستگی را شکستگی بسته می گویند که می تواند انواع مختلفی داشته باشد.

شکستگی باز Open fracture
در این نوع شکستگی با پارگی پوست می تواند استخوان شکسته از پوست بیرون زده و احتمال عفونت وجود دارد.

شکستگی بدون جابجایی Stable fracture
در این نوع شکستگی خط شکستگی بدون جابجایی در گرافی دیده می شود که نیازی به جا انداختن ندارد.

شکستگی با جابجایی و یا ترکیبی comminuted fracture

شکستگی آولژن Avulsion fracture
در این نوع شکستگی لیگامان یا رباط قطعه استخوان را همراه کشش با خود میکند. به عبارت دیگر قطعه استخوان همراه با دچار شکستگی می‌شود و جدا می‌شود اکثر این شکستگی ها به علت جابجایی نیاز به جراحی پیدا خواهند نمود.

شکستگی داخل مفصلی Intra-articular fracture
همانطور که از نامش پیداست این نوع شکستگی در مواردی که خط شکستگی داخل مفصل امتداد پیدا می کند به وجود می آید و در این نوع شکستگی احتمال آرتروز DJD degenerative joint disease در مفصل وجود دارد.

شکستگی پاتولوژیک Pathological fracture
در این نوع شکستگی نیروی وارده به علت ضعف ساختار استخوانی می تواند منجر به شکستگی شود که در بافت نرمال باعث شکستگی نمی‌شود مانند مواردی که پوکی استخوان وجود داشته و یا توده های توموری در استخوان وجود دارد.

شکستگی استرسی Stress fracture
در این نوع شکستگی که بیشتر در ورزشکاران دیده می شود در نتیجه نیروهای کم و با تکرار زیاد به وجود می آید مانند دوندگان و یا ورزشکارانی که فرصت ریکاوری یا ترمیم را در بافت استخوانی نمی‌دهند در این نوع شکستگی ممکن است در مراحل اولیه در رادیولوژی علائم شکستگی مشاهده نگردد ولی پس از آن با درد و ناتوانی حرکتی همراه بوده و در صورت ادامه می تواند به صورت ناحیه آسیب دیده در رادیولوژی مشخص گردد. این نوع شکستگی در استخوان ‌هایی مانند درشت نی Tibia و نازک نی Fibula دیده می شود.

شکستگی Torus or buckle fracture
در این نوع شکستگی عملاً بافت استخوانی تغییر شکل داده ولی خط شکسته وجود ندارد مانند تغییر شکل استخوانی در کودکان که دردناک بوده ولی خط شکستگی ندارد.

شکستگی چوب تر Greenstick fracture
در این نوع شکستگی که بیشتر در سنین کودکی و دوران رشد دیده می شود شکستگی کامل نبوده و می تواند دو ناحیه از هم جدا نشده باشد.

شکستگی عرضی Transverse fracture
در این نوع شکستگی در خط عرضی استخوان اتفاق می افتد که بدون جابجایی می باشد.

شکستگی مارپیچی یا اسپیرال Spiral fracture
مکانیسم این نوع شکستگی پیچش در تنه استخوان می باشد که باعث شکستگی مارپیچی یا اسپیرال میشود مانند اسکی بازان ای که در برف فرو می رود و در ترمیم استخوان درشت نی شکستگی مارپیچی به وجود می آید.

شکستگی مایل Oblique fracture
در این نوع شکستگی خط شکستگی مایل بود و دو قطعه از هم جدا می شود.

شکستگی فشاری یا کمپرسیو Compressive fracture
در این نوع شکستگی در اثر نیروی عمودی وارده استخوان در هم فرو می رود. این نوع شکستگی در افرادی که دچار پوکی استخوان هستند و در تنه مهره ها دیده می شود.

درمان شکستگی

درمان شکستگی بسته به:
نوع شکستگی
سن
شرایط عمومی
سابقه پزشکی
مرتبط می باشد. همچنین داشتن تحمل مناسب بدنی و شرایط عملکرد فیزیکی در بیمار نقش تعیین کننده را خواهد داشت. هدف از داروها در این دوره افزایش تحمل بیمار و کنترل درد می باشد. توجه به این نکته ضروری است که بعضی از داروهای ضد درد و التهاب می توانند فرایند تقویم را به تعویق بیاندازند لذا لازم است در حد امکان از داروهایی که این این حالت را ایجاد می نمایند پرهیز نمود.
درمان در مواردی که نیاز به جراحی وجود نداشته باشد شامل تراکشن و آتل یا گچ گیری از چهار هفته تا هشت هفته و یا بیشتر و در موارد شدید تر نیاز به جراحی وجود خواهد داشت.

Leave a Comment