بیماری Amyotrophic Lateral Sclerosis که بطور مخفف ای ال اس نامیده میشود، یک بیماری بدخیم، پیشرونده و لاعلاج است که موجب اختلال در سیستم عصبی نخاع شده و بتدریج سلول های این اعصاب را از کار می اندازد. فیزیوتراپی ای ال اس می‌تواند به مبتلایان بیماری ALS کمک کند تا درد را کنترل کنند و نسبت به مشکلات حرکتی واکنش بهتری داشته باشند.
همانطور که نورونهای حرکتی می میرند، مغز دیگر نمی تواند سیگنال به عضلات بدن برساند بدین ترتیب علائم مغزی به ماهیچه ها نمی رسند و بدنبال آن ماهیچه ها که ایجاد کننده حرکت در بدن می باشند، به تدریج لاغرتر و کم قدرت تر می شوند؛ کارایی شان پیوسته کمتر و کمتر گشته و سرانجام از بین می رود.
علت بیماری ای ال اس
علت مشخصی برای این بیمار تاکنون یافت نشده است اما فرضیه‌های مختلفی از جمله جهش ژنی، حمله سیستم ایمنی بدن به سلول‌های سالم و افزایش میزان گلوتامین (گیرنده‌ای شیمیایی در مغز است که افزایش میزان آن برای سلول‌های عصبی سمی است) در سلول‌های عصبی نخاع مطرح شده است.
پیشرفت این بیماری بین افراد مختلف، فرق دارد. در مراحل اولیه، نشانه‌های بیماری ALS ممکن است اصلا قابل‌توجه نباشند، اما ضعف ناشی از این بیماری با گذشت زمان عینی‌تر میشود.
نشانه‌های رایج بیماری ALS عبارت‌اند از:
1. دشواری در حرکت دادن عضلات مثل راه‌رفتن
2. اختلال بلع (فرد به سختی غذا می خورد، مکررا دچار سرفه می شود و عفونت های شدید ریوی را تجربه می کند)
3. سستی بدن
4. ضعف در پاها، دست‌ها و مچ‌های پا
5. گرفتگی و انقباض عضلات دست‌ها، شانه‌ها و زبان
6. دشواری در نگه‌داشتن بدن در وضعیت مناسب و بالا نگه‌داشتن سر
7. انفجار کنترل‌نشده‌ی خنده یا گریه، که به بی‌اختیاری عاطفی معروف است
8. تغییرات شناختی
9. نامشخص صحبت کردن و مشکل در تنظیم مناسب صدا
10. درد
11. خستگی
12. مشکل با بزاق و مخاط
فیزیوتراپی ای ال اس
فیزیوتراپی ای ال اس می‌تواند به مبتلایان بیماری ALS کمک کند تا درد را کنترل کنند و نسبت به مشکلات حرکتی واکنش بهتری داشته باشند.
فیزیوتراپیست می‌تواند در این زمینه‌ها کمک و اطلاعاتی ارائه کند:
• تمرین‌های کم‌فشار برای افزایش تناسب قلبی-عروقی
• کمک‌های حرکتی، همچون واکر و صندلی چرخ‌دار
• کمک به بیمار برای استفاده از ابزارهایی برای آسان‌تر کردن زندگی، همچون رمپ (سطح شیب‌دار برای حرکت آسان‌تر ویلچر)
