آموزش بهداشت با ترویج دانش و شیوه های زندگی سالم در تمام گروه های سنی، پرداختن به طیف گسترده ای از مسائل بهداشتی از بیماری های مزمن گرفته تا سلامت روان و… نقش اساسی در بهبود رفاه جامعه و کاهش هزینه های درمانی ایفا می کند. چرا که سلامتی یک عامل مهم برای زندگی مثبت خانوادگی و اجتماعی است و مردم را قادر می سازد تا به طرق مختلف در جامعه مشارکت فعال و اثربخش داشته باشند.
هر چند نقش خانواده و جامعه ، شخصیت افراد، منطقه جغرافیایی و سایر عوامل اقتصادی، فرهنگی، محیطی و اجتماعی در پدید آمدن چنین ساختاری اثرات عمده ای دارند با این وجود نباید از نقش آموزش و پیشگیری غافل شد. متاسفانه در سال های اخیر مقوله آموزش به یک رویکرد جانبی بدل شده است که بود و نبود آن چندان برای مقامات مهم نیست. نصب چند بنر در سطح شهر، ارسال چندین نامه به آموزش و پرورش و سایر ادارات، پاسخ دادن به نامه های اداری در کنار برگزاری چند جلسه آموزش خانواده و … کل فعالیتی است که برخی از مسئولان آموزش بهداشت در شهر ها و روستا ها انجام می دهند! غافل از اینکه آموزش سلامت فرایندی پیچیده و ترکیبی از رویکردها برای تغییر سبک زندگی است که می‌تواند به افراد، خانواده‌ها و جوامع در تصمیم‌گیری آگاهانه درباره موضوعاتی که در بازیابی، دستیابی و حفظ سلامت کمک کند.
توسعه این فرآیند نیاز به برنامه ریزی و استفاده از نظرات افراد خبره، تجارب سایر کشور ها ، همکاری نهادهای آموزشی ، صرف هزینه در بخش های مختلف، استفاده از ظرفیت و پتانسیل رسانه و … دارد و با نصب چند بنر و برگزاری کلاس آموزش خانواده تفاوت های ماهوی دارد! امید که مسئولان آموزش نگاه به مقوله آموزش را تغییر داده و با برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت زمینه توسعه فرآیند پیشگیری و آموزش را فراهم سازند تا از هدر رفت منابع مالی و نیروی انسانی جلوگیری شود و در حق کسانی که نیازمند واقعی استفاده از خدمات بهداشتی و سلامتی هستند، اجحاف صورت نگیرد.
