افتادگی مچ دست

بیماری افتادگی مچ دست یا دراپ ریست مستقیما به علت آسیب عصب رادیال ایجاد میشود. همانطور که میدانید اعصاب نقش مهمی در کنترل و به وجود آوردن حرکات عضلانی دارند و هرگونه آسیبی به عصب از جمله قطع شدگی، فشردگی و کوفتگی باعث ایجاد علایم حسی و حرکتی در فرد میشود.

فشار های مکرر و کارهای تکراری، در طول شبانه روز موجب ایجاد آسیب های شدیدی در دست شده و در نهایت در کارهای روزانه فرد اختلال ایجاد می کند. شاید بپرسید چگونه این اتفاق رخ می دهد؟ باید گفت فشار یکی از بزرگترین دشمن های دست و انگشتان بوده و می تواند بر روی نواحی مختلف دست تاثیر گذاشته و موجب ایجاد مشکل و ناراحتی شود. یکی از عارضه های ایجاد شده در دست، افتادگی مچ دست (Wrist drop) بوده که با آسیب عصب مهم و اصلی دست همراه می باشد و موجب از دست دادن حس و همچنین توانایی حرکتی دست می شود. در این مقاله شما را با این عارضه آشنا کرده و بهترین و موثرین ترین روش های درمانی آن را به شما ارائه خواهیم داد.

افتادگی مچ دست چیست؟
با وارد شدن آسیب به عصب رادیال و از بین رفتن حس در ناحیه پایینی، عضلات دچار شل شدگی شده و مچ دست به حالت افتاده در می آید. به این عارضه افتادگی مچ دست می گویند. افتادگی مچ دست به طور مستقیم با آسیب های عصب رادیال ارتباط دارد.

علائم افتادگی مچ دست
هنگام آسیب دیدن عصب رادیال و شل شدگی مچ دست، علائم و نشانه هایی در دست ایجاد می شوند. این علائم با توجه به ناحیه آسیب و شدت آن متفاوت می باشند. علائم افتادگی مچ دست عبارتند از:

آسیب در مچ دست با کاهش و از بین رفتن حس در قسمت پشتی دست و انگشتان دست همراه می باشد.
آسیب در بازو، ساعد، آرنج و بالای ساعد با فلج شدن عضلات و محدود شدن حرکات عضلانی اکستانسور مچ دست و انگشتان همراه بوده و فرد قادر به بالا آوردن و حرکت دادن مچ و انگشتان دست نخواهد بود.
ایجاد حس درد در هنگام حرکت مچ دست
بد شکل شدن فرم ظاهری مچ دست
ایجاد اختلال در مچ دست و فعالیت های آن
ایجاد ضعف و ناتوانی در حرکت دادن دست و انگشتان
{rsform 10}
علل افتادگی مچ دست
آسیب های عصب رادیال به دلایل متفاوتی اتفاق افتاده و موجب ایجاد افتادگی و شل شدگی در مچ دست و اختلال در حرکت و فعالیت های دست می شود. این دلایل عبارتند از:

فشارهای مکرر: یکی از دلیل ایجاد آسیب در عصب رادیال و مچ دست (افتادگی مچ دست) وارد شدن فشارهای مکرر در طی انجام فعالیت ها می باشد. فشار می تواند ناشی از حمل وسایل سنگین، استفاده از تجهیزاتی از جمله عصا، واکر و ساعت مچی و… باشد.
قرار گیری بدن در وضعیت نامساعد: یکی از علل مهم ایجاد آسیب در عصب رادیال و افتادگی مچ دست، قرار گرفتن مچ دست و بدن در حالت نامناسب می باشد. این مسئله نیز در اثر وارد شدن فشار بر عصب رادیال ایجاد شده و در هنگام خوابیدن، قرار گرفتن روی صندلی به مدت طولانی و… اتفاق می افتد.
جراحات و کبودی: جراحات وارده مکرر که معمولا با کبودی همراه است، موجب فشار و آسیب در عصب رادیال و در نهایت عارضه افتادگی مچ دست می شود.
توده‌ ها و تومورها: وجود تومور، کیست و توده در داخل مچ دست باعث ایجاد فشار در ناحیه عصب رادیال شده و با ایجاد اختلال در این عصب موجب افتادگی و شل شدن مچ دست می شود.
شکستگی‌ها و دررفتگی‌ ها: آسیب هایی از جمله شکستگی ها و در رفتگی های استخوان مچ دست و حتی ساعد، آرنج و بازو موجب ایجاد آسیب در عصب رادیال شده و در نهایت باعث ایجاد افتادگی در مچ دست می شود.

روش های درمان افتادگی مچ دست
درمان های اولیه
بخشی از درمان ها که می توان در ابتدا و در خانه انجام داد، شامل مراقبت ها و روش های ساده و آسانی می باشد. این بخش از درمان، درمان اولیه یا خانگی بوده و به بهبود وضعیت آسیب دیدگی مچ دست و همچنین جلوگیری از ایجاد آسیب شدید و جدی تر مچ دست و عصب رادیال می پردازد. البته این درمان ها به تنهایی نمی توانند مفید واقع شوند و حتما باید در کنار سایر درمان های فیزیوتراپی، تمرینات ورزشی و یا بعد از جراحی مچ دست و عصب رادیال صورت بگیرند. درمان های اولیه عبارتند از:

استراحت دادن به مچ دست: پرهیز از انجام کارهای تکراری و یا فعالیت های سنگین با دست آسیب دیده
استفاده از کمپرس سرد: قراردادن یخ و کمپرس سرد به مدت ۸ الی ۱۰ دقیقه بر روی ناحیه آسیب دیده مچ
استفاده از مچ بند طبی: بستن مچ توسط مچ بند طبی به منظور ثابت نگه داشتن و استراحت دادن به آن
بالا نگه داشتن ناحیه آسیب دیده: مچ دست را بالاتر از سطح زمین و روی یک بالش قرار دهید.
مصرف داروهای مسکن، ضد التهاب و ضد خشکی و اسپاسم: جهت تسکین درد، کاهش التهاب و همچنین کاهش خشکی و گرفتگی مچ دست
استفاده از گچ یا اسپیلینت
گاهی برای تثبیت مچ دست و جا اندازی آن در محل مناسب، پزشک از گچ و یا اسپیلینت استفاده می کند.

تمرینات ورزشی
این قسمت از درمان های فیزیوتراپی با استفاده از ورزش و نرمش های کششی- تقویتی و توسط فرد صورت می گیرد. این تمرینات به بهبود وضعیت مچ و افتادگی و شل شدگی آن، تقویت عضلات و همچنین انعطاف پذیری و افزایش دامنه حرکتی دست در قبل و بعد از جراحی افتادگی مچ دست و همچنین جلوگیری از آسیب های شدیدتر در دست و عصب رادیال کمک می کند. کلیه تمرینات نرمشی و ورزشی توسط فیزیوتراپیست و با توجه به میزان آسیب و افتادگی مچ دست و همچنین آسیب های عصب رادیال، نوع، علت و ناحیه آسیب تعیین و تنظیم می شود.

کشش انگشتان: به کمک یک کش الاستیکی یک حلقه دور انگشتان دست ایجاد کرده و انگشتان را به سمت خارجی بکشید. در این حالت کش در برابر کشش مقاومت کرده و این به تقویت عضلات انگشتان و مچ دست کمک می کند. انگشتان خود را تا جای ممکن شل کرده و باز کنید. این تمرین را حدود ۳ ست ۲۵ تایی انجام دهید.
چرخاندن چکش: ابتدا یک شی نسبتا سنگین مانند چکش را برداشته و در دست قرار دهید. دست خود را روی ران پا قرار داده و به صورت صاف بکشید.( کف دست باید در جهت داخلی قرار بگیرد.) خیلی آرام مچ دست را به سمت پایین برده و بچرخانید، تا کف دست به سمت زمین قرار بگیرد. مجددا چکش را بچرخانید تا کف دست به سمت بالا(سقف) قرار بگیرد. چندین مرتبه این حرکات را انجام دهید. این تمرین به تقویت و بهبود وضعیت شل شدگی و همچنین افزایش دامنه حرکتی مچ دست فرد کمک می کند.
کشش مچ دست: ابتدا روی یک صندلی نشسته و بدن را صاف نگه دارید. دستتان را به سمت جلو دراز کرده و درحالی که کف دست به سمت پایین قرار گرفته، به طور موازی با زمین قرار دهید. با کمک دست دیگر، مچ دست آسیب دیده و کشیده خود را خم کرده تا انگشتانتان رو به زمین قرار بگیرند. این حالت را حدود ۱۰ ثانیه نگه داشته و سپس خیلی آرام دست خود را رها کنید و مچ را به سمت بالا بچرخانید. این تمرین را تا جایی که کشش احساس شود و دردی احساس نشود، انجام دهید.
فشار دادن توپ: توپ نرمی از جنس فوم را برداشته و در دست خود قرار دهید. دست خود را مشت کرده و تمامی انگشتان را جمع کنید.توپ را فشار دهید و به آرامی انگشتان را باز کرده و دست خود را رها کنید. این تمرین را حداقل حدود ۱۵ مرتبه انجام دهید. هر پنج انگشت خود را دور آن بپیچید. توپ را فشار داده و سپس دستان خود را آزاد کنید.
خم کردن مچ دست: یک بطری آب را در مشت دست آسیب دیده خود نگه دارید و از دست سالم خود نیز برای گرفتن دست آسیب دیده کمک بگیرید. اجازه دهید که مچ دست شما به سمت پایین کشیده شود و سپس مچ دست را به سمت بالا خم کنید. این تمرین را در دوست ۱۰ تایی تکرار کنید.
چرخاندن خودکار: یک خودکار یا مداد را بردارید و با کمک انگشت شست و انگشتان دیگر، آن را چرخانده و سعی کنید از شانه های خود در چرخاندن آن کمک نگیرید.(شانه ها ثابت بمانند.) در صورت ممکن این حرکت را سریع انجام داده و حدود ۱۵ ثانیه خودکار را با انگشتان خود بچرخانید.
کشش مچ دست: با دست سالم خود به دست آسیب دیده کمک کنید تا یک بطری آب را برداشته و نگه دارد. دستتان را درحالی که پایین قرار گرفته بدون خم شدن مچ به صورت صاف بکشید. این تمرین را حدود ۲ ست ۱۰ تایی انجام دهید.
تقابل انگشتان: ابتدا بازوی دست آسیب دیده خود را خم کرده و آرنج را بر روی میز قرار دهید. در حالی که نوک انگشت اشاره بر روی نوک انگشت شست قرار گرفته، حلقه ای بسازید و انگشتان خود را رها کنید. این تمرین را با انگشت وسطی و انگشت حلقه نیز انجام داده و سپس آن ها را نیز رها کنید. (برای هر انگشت دو مرتبه انجام شود.)
گرفتن شی در دست: روی میز یک خودکار گذاشته و به کمک انگشتان آسیب دیده خود و به آرامی خودکاری که روی میز قرار دارد را بردارید. خیلی آرام خودکار را روی میز حرکت داده و سپس آن را رها کنید. این تمرین را در ۲ ست ۱۰ تایی انجام داده و تکرار کنید.
انداختن سکه: چندین سکه( ۸ عدد) را برداشته و در دست آسیب دیده خود قرار دهید. با کمک انگشت شست، یکی از سکه ها را به طرف پایین برده و بر روی انگشت اشاره و شست قرار دهید. درحالی که سکه را با کمک انگشت اشاره و شست گرفته اید، آن را روی میز قرار دهید.( این تمرین را با هشت سکه تکرار کرده و انجام دهید.)
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی از درمان های کاربردی، ایمن و مقرون به صرفه بوده و با استفاده از دستگاه ها و متدهای متنوع به افزایش گردش خون در بافت های آسیب دیده، تحریک و ترمیم بافت ها از جمله عصب رادیال، کاهش تورم و التهاب، کاهش و تسکین درد مچ دست، کاهش خشکی و گرفتگی و اسپاسم های عضلانی، افزایش دامنه حرکتی مچ دست و انگشتان، انعطاف پذیری کمک کرده و باعث عملکرد بهتر مچ دست و همچنین پیشرفت سریع و درمان افتادگی آن می شود.