دررفتگی مکرر شانه مشکلی است که می‌تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تثیر بگذارد. دررفتگی شانه زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان بالای بازو از حفره تیغه شانه خارج می‌شود و دررفتگی‌های مکرر به مواردی اطلاق می‌شود که شانه چندین بار در یک دوره زمانی در برود. در حالی که برخی از موارد دررفتگی شانه را می توان با درمان محافظه کارانه مدیریت کرد، دررفتگی های مکرر ممکن است نیاز به مداخله جراحی داشته باشد.
علائم دررفتگی مکرر شانه
علائم دررفتگی مکرر شانه بسته به شدت و تعداد دررفتگی‌ها و همچنین علت زمینه‌ای می‌تواند متفاوت باشد. مهمترین علائم در رفتگی مکرر کتف عبارتند از:
درد شدید
بی‌ثباتی
ضعف عضلات
صدای ضربه زدن یا کلیک کردن
محدوده حرکتی محدود
درد شدید
دررفتگی‌های مکرر شانه می‌تواند باعث درد قابل توجهی شود. این درد به‌ویژه در حین و بلافاصله پس از وقوع دررفتگی می‌تواند بسیار شدید باشد.
بی ثباتی
بعد از دررفتگی، شانه ممکن است شل یا ناپایدار شود و دوباره از جای خود خارج شود. این احساس بی‌ثباتی می‌تواند مدتی پس از جا افتادن کتف نیز وجود داشته باشد و باعث شود انجام فعالیت‌های روزمره که در آن نیاز به چرخاندن شانه در جهات مختلف است، به دشواری انجام شود.
ضعف عضلات
عضلات اطراف مفصل شانه ممکن است به دلیل دررفتگی‌های مکرر ضعیف‌تر شوند، به‌خصوص اگر دررفتگی‌ها به موقع درمان نشوند. این مسئله می‌تواند احساس بی‌ثباتی را تشدید کند و انجام برخی فعالیت‌ها را دشوارتر کند.
صداهای ضربه زدن یا کلیک کردن
برخی از افراد مبتلا به دررفتگی‌های مکرر شانه ممکن است هنگام حرکت دادن بازو در موقعیت‌های خاص، صدای کلیک را در مفصل شانه تجربه کنند. این اتفاق اغلب به دلیل جابجایی مفصل شانه از جای خود و سپس بازگشت به جای اصلی خود رخ می‌دهد.
محدوده حرکتی محدود
دررفتگی‌های مکرر می‌تواند باعث ایجاد بافت اسکار در مفصل شانه شود که می‌تواند دامنه حرکتی آن را محدود کند. این مشکل می‌تواند انجام برخی حرکات یا فعالیت‌ها را دشوار کند و ممکن است به احساس ضعف و بی‌ثباتی کمک کند.
درمان دررفتگی مکرر شانه بدون جراحی
چندین گزینه درمانی غیرجراحی برای دررفتگی مکرر شانه وجود دارد. با این حال، توجه به این نکته ضروری است که درمان‌های غیرجراحی ممکن است برای همه افراد مبتلا به دررفتگی مکرر شانه موثر نباشد و در برخی موارد عمل جراحی ممکن است ضروری باشد. این روش‌های درمانی تنها ممکن است در مواردی که میزان آسیب‌ذیذگی مفصل شانه شدید نیست مفید باشند.
برخی از روش‌های غیرجراحی دررفتگی مکرر شانه عبارتند از:
فیزیوتراپی
اصلاح فعالیت
استراحت و یخ
استفاده از بریس
داروهای ضد التهابی
درمان دررفتگی مکرر شانه با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی با هدف تقویت عضلات اطراف مفصل شانه می‌تواند به بهبود ثبات و قدرت شانه کمک کند. فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی را برای تقویت عضلات روتاتور کاف، بهبود وضعیت و تعادل و افزایش دامنه حرکتی ارائه دهد.
اصلاح فعالیت
اجتناب از فعالیت‌هایی که شامل حرکات تکراری بالای سر یا ورزش‌های تماسی است می‌تواند به کاهش خطر دررفتگی مکرر شانه کمک کند.
استراحت و یخ درمانی
استراحت دادن به شانه و قرار دادن یخ در ناحیه آسیب دیده می‌تواند به کاهش درد و تورم کمک کند.
استفاده از بریس
بریس یا بند می‌تواند به بی‌حرکتی مفصل شانه کمک کند و برای کاهش خطر دررفتگی، پشتیبانی ایجاد کند.
داروهای ضد التهابی
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئید را برای کاهش درد و التهاب توصیه کند.
