تونل کارپ یک ساختار محکم استخوانی-فیبری است که از استخوان های مچ و لیگامان (رباط) عرضی ساخته شده است. این ساختار همانطور که از اسمش پیداست مانند تونلی می ماند که اجزایی از درون آن عبور می کنند و از ساعد وارد دست می شوند. درد، بی حسی و گزگز در قسمت هایی که توسط این عصب تغذیه می شوند؛ یعنی، در انگشت های شست، اشاره، وسط و انگشت حلقه در سمت کف دست، احساس می شود. این علائم می تواند در همه ی این انگشتان باشد یا فقط در یک یا چندتای آنها باشد.
شیوع سندروم تونل کارپال :
شیوع این بیماری در خانم‌های خانه‌دار میانسال، کاربران کامپیوتر، نجاران، تصویرگران، کارگران، قصابها و مکانیکهای خودرو و رانندگان ماشینهای سنگین بیشتر است. قایقرانانی که فشار زیادی را روی مچ و انگشتان دست متحمل میشوند بیشتر مستعد این عارضه هستند.
درمان در سندروم تونل کارپ CTS :
روش غیرجراحی :
آتل بندی (Splinting) در وضعیت بدون زاویه مچ یا اکستانسیون جزئی
بعد از جراحی :
بعد از جراحی ، فیزیوتراپی برای رسیدن به بهبودی کامل نیاز است. توانبخشی بعد از جراحی شامل نکاتی در ارتباط با نگه داری صحیح از زخم و در صورت نیاز ماساژ بافت اسکار را هم شامل می شود. بنابراین ، به مرور درد کم می شود و حرکات دست برمی گردد. حساسیت زخم جراحی کم می شود و باعث می شود محل جراحی نرم تر شود. بعد به تدریج روی قدرت عضلات دست کار می شود. تا کم کم فرد بتواند کار های خودش را با دستش انجام دهد.
