در حالت طبیعی ایستاده با زانوهای صاف، زمانی که قوزک‌ها کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، نباید فاصله چندانی بین زانوها وجود داشته باشد. اگر به هر دلیلی فاصله بین زانوها افزایش یابد، درحالی که قوزک‌ها به هم چسبیده‌اند پای پرانتزی (ژنوواروم) نامیده می‌شود. به علت کمانی شدن پاها در این بیماری اصطلاح پای پرانتزی به کار می‌رود. در حالت پرانتزی شدن، ساق پاها به سمت خارج انحراف پیدا کرده و به عبارت دیگر قوزک ها به داخل منحرف می شوند.
عواملی که باعث پای پرانتزی یا ژنوواروم می‌گردند عبارتند از:
ضعفِ عضلات
کمبود ویتامین D
بیماری روماتیسم
شکستگی استخوان
راشیتیسم (نرمی استخوان)
چرخش پاها به سمت داخل
استفاده بیش‌ازحد از پوشک در دوران نوزادی
اضافه وزن و چاقی در کودکان
بد نشستن و بد ایستادن‌ها
ضعف یا کوتاهی عضله همسترینگ
عدم هماهنگی در صفحه رشد
زود راه افتادن کودک
ضربات وارده به زانو
آرتروز یا همان استئوآرتریت
شکستگی‌های انتهایی استخوان ران که منجر به بد جوش خوردن شده‌اند
عوارض ناشی از زانوی پرانتزی :
راه رفتن اردک وار
چرخش ساق
ضعف عضلات ناحیه خارجی، مانند عضلات کشنده پهن نیام، دوسر رانی و نازک نئی
کوتاهی عضلات ناحیه داخلی، مانند عضلات نیمه غشایی و نیمه وتری، راست داخلی و درشت نئی قدامی
کشیدگی رباط ها و کپسول خارجی زانو و کوتاهی رباط ها و کپسول جانب داخلی زانو و مچ پا
کاهش ارتفاع پایین تنه
تغییر زاویه کشکک ها و تمایل آنها به داخل
آرتروز زودرس
درد و احساس خستگی زودرس
سائیدگی بیش از حد کناره خارجی کفش
ملاحظات اصلاحی و درمانی :
ارائه حرکات تقویتی برای عضلات جانب خارجی ساق و ران
ارئه حرکات کششی برای کپسول داخل زانو
تصحیح راه رفت به صورتی که پنجه مستقیم و در مسیر خط پیشروی قرار گیرد.
تصحیح کفش وتعویض کفشهایی که سائیدگی جانب خارج آنها بیشتر از حد معمول است
پرهیز از نشستن در وضعیت چهار زانو
