گرچه اپیزیوتومی یکی از معمول‌ترین روندهای جراحی در زایمان است، ولی درباره ارزش پزشکی این بُرش بحث‌هایی وجود دارد. اینکه آیا اپیزیوتومی به پارگی طبیعی ترجیح داده می‌شود یا خیر، هنوز هم بحث‌برانگیز است.
اپیزیوتومی بریدگی جراحی در ناحیه میان دوراه (ناحیه بین واژن و مقعد) است تا مدخل واژن را بزرگتر کند. این کار زایمان نوزاد را آسان تر می کند.
در قرن هجدهم اولین بار اپیزیوتومی در اروپا گسترش یافت. وقتی که دسترسی به تسکین موضعی و ابزار بخیه فراگیر شد، اپیزیوتومی نیز بسیار معمول شد و برخی از دست‌اندرکاران حتی مدعی شدند که به طور “معمول” اپیزیوتومی برای همه مادران استفاده شود. “معمول” یعنی صرف‌نظر از وضعیت آنها، برای همه اجرا شود. همان طور که مادران درباره زایمان بیشتر آگاهی یافتند و در مورد مراقبت از خود اطلاعات بیشتری بدست آوردند، بیشتر در تصمیم گیری ها شرکت کردند و ضرورت اپیزیوتومی “معمول” زیر سوال رفت. امروزه مطالعات نشان می‌هد که اغلب اپیزیوتومی ها غیرضروری اند. طبق پژوهش‌ها اپیزیوتومی ها برای اکثر زایمان‌ها نیز ضروری نیست.
برش اپیزیوتومی چه عوارضی برای مادر دارد؟
اپیزیوتومی نیز همانند تمام روش های مداخله پزشکی دیگر آثار جانبی بالقوه‌ای دارد، که از جمله عوارض اپیزیوتومی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
عفونت
التهاب
تورم
خونریزی
زمان بهبود طولانی
جای زخم دردناک که شاید مدت ها آمیزش جنسی را ممنوع و دردناک سازد.
البته همین موارد را می‌توان برای پارگی طبیعی نیز برشمرد، اما طبق پژوهش‌های جدید، معمولاً پارگی های طبیعی به اندازه برش اپیزیوتومی عمیق نیست، سریع‌تر بهبود می‌یابند و ناراحتی کمتری به وجود می‌آورند.
